Ξυπνάς, ρίχνεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου – και δυο, τρία χασμουρητά- φοράς μαγιώ και βγαίνεις στο κατάστρωμα. Κοιτάς απέναντι και βλέπεις έναν κολπίσκο με την ερημική του παραλία και τα γαλαζοπράσινα νερά να σε καλεί να βουτήξεις.

Βαριέσαι να πας μέχρι εκεί, είναι πρωί ακόμα, επομένως επιλέγεις να ρίξεις μια γρήγορη βουτιά στη θάλασσα ακριβώς από κάτω σου και να συνεχίσεις την μέρα σου.

Το μεσημεράκι, θα ροβολήσεις και προς τον κολπίσκο. Άλλωστε, την επόμενη ημέρα θα βρίσκεσαι σε έναν άλλο ή σε κάποια άλλη ερημική παραλία.

Κάπως έτσι είναι οι διακοπές με σκάφος. Αυτόνομες, ιδιαίτερες, εναλλακτικές και προσιτές, τουλάχιστον συγκριτικά με το τι έχει ο περισσότερος κόσμος στο μυαλό του όταν ακούει τους όρους «διακοπές» και «σκάφος».